In een recent artikel in DUB wordt uitgelegd dat replicatie van onderzoek belangrijk is en dat hier langzaam steeds meer aandacht voor komt. In het artikel word ik gequoot dat er ook kanttekeningen te plaatsen zijn, bijvoorbeeld bij longitudinale studies.

Het is relatief ‘makkelijk’ om een experiment met 20 bachelor studenten opnieuw te draaien, maar het volgen van honderden kinderen tijdens hun ontwikkeling, zoals DoY bv doet, is nog niet zo makkelijk. Zelfs als er al voldoende geld en middelen zijn om zo’n langdurig project te herhalen, is het maar de vraag of verschillen die je vindt tussen de oude en nieuwe studies te wijten zijn aan replicatie-issues. Het kan namelijk net zo goed een generatieverschil zijn. Of je kinderen volgt in hun ontwikkeling voordat of nadat de smartphone een natuurlijk verlengstuk werd, levert heel andere bevindingen op.

Maar misschien heb jij een andere mening en laat me dat vooral weten door een comment te plaatsen.